Bottelare Drieswegel

Het is 4 graden op 4 december. Met de fiets door Bottelare, op zoek naar de mooiste plekken om te schilderen, schonk deze schoonheid zich aan mij voor enkele dagen.
De zon doet haar best, mij licht te geven, ook al is het maar een uurtje.
Mijn handen hebben koud, mijn tenen voelen niet meer.
Gelukkig bieden de verzorgers van dit pittoreske huis me elke dag een koffietje aan en wat warmte van de houtkachel.
Mario is een bouwvakker. Hij toont met trots zijn tuin en zelf gemetste waterput. Hij vertelt fiere verhalen over zijn bijdrage aan het station van Antwerpen, de parkiet vertelt mee.
De overburen merken mij ook op en bieden mij een biertje aan na een lange dag schilderen.
Blijkt dat ik met zijn metekindje in de klas heb gezeten. De wereld is toch zo fijn. Hij deelt zijn missie om een gezellige bar op te starten:
't Ketske, met verse taart en kaarttoernooien. Als de buren meezitten, tenminste.
Zo vind je de warmste plek, in de kou.